ਤੇਰੇ ਖੰਜਰ ਦੇ ਐ ਕਾਤਿਲ ਕਿਵੇਂ ਅੱਜ ਹੋਸ਼੍ ਭੁੱਲੇ ਨੇ.
ਅਸਾਡੀ ਮੌਤ ਤੇ ਲੱਗਦੈ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹੋਂਠ ਖੁੱਲੇ ਨੇ.
ਨਾ ਬੁਝਦੀ ਹੈ ਨਾ ਮਘਦੀ ਹੈ ਅਗਨ ਸਿਵਿਆਂ ਦੀ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ,
ਨਗਰ ਤੇਰੇ ਜੋ ਵਗਦੇ ਨੇ ਬੜੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੁੱਲੇ ਨੇ.
ਬੁਝੇ ਹੋਣੇ ਨੇ ਕੁੱਝ ਜੁਗਨੂੰ ਤੇਰੇ ਵੀ ਗ਼ਰਾਂ ਅੰਦਰ,
ਹੈ ਵਹਿੰਦਾ ਸੇਕ ਨੈਣਾਂ ਚੋਂ ਬੜੇ ਹੀ ਸਰਦ ਚੁੱਲੇ ਨੇ.
ਹਵਾ ਨੇ ਹਾਰ ਕੇ ਚੁੱਕਿਆ ਕਦਮ ਯੁਧਿਸ਼ਟਰੀ ਸੱਚ ਦਾ,
ਨਾ ਬਿਖਰੇ ਹੌਸਲੇ ਸਾਡੇ ਅਥਾਹ ਤੂਫ਼ਾਨ ਝੁੱਲੇ ਨੇ.
ਹੋ ਸਕਿਆ ਤਾਂ ਕਰ ਦੇਵੀਂ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਐ ਕਵਿਤਾ,
ਕਿ ਬਣਕੇ ਨਾਮ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਤੇ ਤੇਰਾ ਕੁੱਝ ਹਰਫ਼ ਡੁੱਲੇ ਨੇ.
- ਸਵਜੀਤ
No comments:
Post a Comment