ਹੈ ਪਹਾੜਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੋ ਹਵਾਵਾਂ 'ਚ।
ਤੇਰੇ ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਜਿਉਂ ਮੇਰੇ ਸਾਹਵਾਂ 'ਚ।
ਨਾਮ ਹੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਬਸ ਰਹਿ ਗਿਆ ਮੇਰਾ,
ਰਹਿ ਗਿਆ ਮੈਂ ਕਿਤੇ ਓਹਨਾ ਰਾਹਵਾਂ 'ਚ।
ਹੈ ਘੁੰਮਣਾ ਜੇ ਨਿੱਜ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਹੀ,
ਖਿੱਲਰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਜਾਵਾਂ ਖਲਾਵਾਂ 'ਚ?
ਨਜ਼ਰ ਓਹਦੀ ਮੰਨਦੀ ਕਦੋਂ ਨਕਸ਼ੇ,
ਜੋ ਘਰ ਲੈ ਕੇ ਤੁਰ ਪਏ ਨਿਗਾਹਾਂ 'ਚ।
- ਸਵਜੀਤ
ਸੋਹਣੀ ਕਵਿਤਾ ਹੈ ਜੀ
ReplyDelete